Τα Θρακικά Μετέωρα είναι μια πανέμορφη περιοχή του νομού Ροδόπης με χαρακτηριστικές συστάδες βράχων ψαμμιτικής σύστασης, οι οποίες φέρνουν στο μυαλό τα Μετέωρα. Βρίσκεται βόρεια του Ιάσμου, στα ορεινά της Ροδόπης κοντά στα σύνορα με το νομό Ξάνθης και κοντά στους οικισμούς της Αστραίας, του Πολύαρνου και του Εύθυμου, οι οποίοι δεν κατοικούνται πλέον. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ιάσμου έχει δημιουργήσει ένα ορεινό καταφύγιο στον Πολύαρνο και έχει σηματοδοτήσει αρκετά μονοπάτια στην περιοχή για χρήση των επισκεπτών. Ένα από αυτά ξεκινά από την Αστραία και μετά από διαδρομή 5,5 χιλιομέτρων καταλήγει στον Ίασμο. Ένα άλλο ξεκινά από το χωριό Τσαλαπετεινός και μέσω του οικισμού Εύθυμου καταλήγει στην Αστραία μετά από 11 χιλιόμετρα. Ένα τρίτο ενώνει το χωριό Κορφοβούνι με το Εύθυμο, μέσω μιας διαδρομής 6 χιλιομέτρων. Η απόσταση Πολύαρνος-Θρακικά Μετέωρα  είναι περίπου 3,5 χιλιόμετρα.

Από την περιοχή περνάει και το ορειβατικό μονοπάτι Ε6. Ξεκινάει από τις όχθες του ποταμού Κομψάτου, εκεί που βρίσκεται η γέφυρα Τρίκορφου. Υπάρχουν φυσικές πηγές νερού γεγονός που καθιστά ευκολότερη την πεζοπορία. Όλη η περιοχή των Θρακικών Μετεώρων, αλλά και της κοιλάδας του Κομψάτου, διατρέχεται από ένα δίκτυο μονοπατιών. Χαρακτηριστική είναι και η λιθόκτιστη μεσαιωνική γέφυρα που ο μύθος θέλει να τη διέσχισε ο Μέγας Αλέξανδρος. Ιδανική εποχή για να επισκεφθεί κανείς τα Θρακικά Μετέωρα είναι η Άνοιξη. Ο πεζοπόρος θα διασχίσει ένα τοπίο πλούσιο σε χλωρίδα, ανάμεσα σε βελανιδιές, καρυδιές, αμυγδαλιές, κρανιές, κέδρους, αγριοκυδωνιές και ένα υπόροφο πνιγμένο σε αρωματική ρίγανη, σπαθόχορτο, και κατακόκκινες παιονίες. Η περιοχή φιλοξενεί πολλά είδη ερπετών, όπως οχιές, λαφιάτες, νερόφιδα, δενδρογαλιές και πολλά είδη σαύρας. Θηλαστικά που έχουν καταγραφεί στην περιοχή είναι ο λύκος, το αγριογούρουνο, ο λαγός, η αλεπού. Υπάρχουν αναφορές για αγριόγατες αλλά σπάνιες. Εκτός από την κοινή ορνιθοπανίδα της ευρύτερης περιοχής, στα ψηλά βράχια παρατηρούνται διάφορα είδη γερακιών και φιδαετοί, ενώ στην περιοχή του Κομψάτου συχνάζουν μαυροπελαργοί. Υπάρχουν επίσης καταγραφές για τον ασπροπάρη και τον μαυρόγυπα.